بله، افرادی که به سدیم بالا حساسیت دارند یا مشکلات خاصی مانند فشار خون بالا دارند، باید در مصرف خاویار احتیاط کنند. همچنین، افرادی که به غذاهای دریایی یا مواد خاص دیگری آلرژی دارند، باید پیش از مصرف خاویار با پزشک مشورت کنند.
تشخیص اصالت خاویار می‌تواند دشوار باشد، به ویژه برای افراد غیرمتخصص. بسته‌بندی معتبر، برندهای شناخته شده، و اطلاعات دقیق محصول مانند تاریخ برداشت و شماره سری می‌توانند نشانه‌هایی از اصالت خاویار باشند. خرید از فروشندگان معتبر و داشتن اطلاعات کافی در مورد انواع مختلف خاویار نیز می‌تواند کمک کننده باشد.
استخراج بی‌رویه خاویار از محیط طبیعی منجر به کاهش شدید جمعیت ماهی استورژن در سراسر جهان شده است. استفاده از خاویار پایدار، یعنی خاویاری که از مزارع پرورشی ماهی استورژن به دست می‌آید، به حفظ گونه‌های در معرض خطر و حمایت از تنوع زیستی کمک می‌کند.
از نظر اسلامی، مصرف خاویار به دلیل آنکه از ماهی استورژن گرفته می‌شود و ماهی‌ها به طور کلی حلال هستند، مجاز است. با این حال، برخی از علما ممکن است در مورد روش برداشت و آماده‌سازی خاویار نظرات متفاوتی داشته باشند.
بله، خاویار سرشار از ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین B12، ویتامین D، آهن و منیزیم است. همچنین حاوی اسیدهای چرب امگا-3 است که برای سلامت قلب و عروق مفید هستند. با این حال، باید توجه داشت که خاویار به دلیل میزان بالای نمک، باید به میزان متعادل مصرف شود.
خاویار باید در بخش سردترین یخچال (معمولاً در کشوی بالایی یا جایی نزدیک به فریزر) نگهداری شود. دمای مناسب برای نگهداری خاویار حدود 0 تا 4 درجه سلسیوس است. بسته‌بندی خاویار باید محکم بسته و تا زمان مصرف در بسته‌بندی اصلی خود نگهداری شود تا طعم و تازگی آن حفظ شود.
خاویار را می‌توان به صورت ساده و بدون هیچ افزودنی میل کرد تا طعم واقعی آن را تجربه کرد. اغلب با قاشقی از جنس عاج، چوب یا پلاستیک خورده می‌شود، زیرا ممکن است تماس با فلز طعم خاویار را تغییر دهد. خاویار را می‌توان روی کراکر یا بلینی (پنکیک روسی) با کمی خامه ترش یا پیاز خرد شده سرو کرد.
انواع مختلفی از خاویار وجود دارد که معروف‌ترین آن‌ها عبارتند از بلوگا، سوروگا، و اوسیترا. هر کدام از این انواع متعلق به گونه‌های مختلف ماهی استورژن هستند و دارای ویژگی‌های منحصر به فردی از نظر طعم، اندازه، و رنگ تخم‌ها هستند.
چندین دلیل برای گران بودن خاویار وجود دارد، از جمله محدودیت در تعداد ماهی‌های استورژن به دلیل بیش‌صید و زمان زیادی که طول می‌کشد تا یک ماهی استورژن به سن بلوغ برسد و بتواند تخم گذاری کند. همچنین، فرآیند برداشت و آماده‌سازی خاویار بسیار دقیق و زمان‌بر است.
خاویار از تخم ماهی استورژن ساخته می‌شود که بسته به نوع استورژن، رنگ و طعم آن متفاوت است. تخم‌ها پس از برداشت، شور و گاهی دودی می‌شوند تا طعمی منحصر به فرد پیدا کنند.